Ruud Benard (1944-2022)
Ruuds vader, zelf operazanger bij de Nederlandse Opera, zei: “Je moet bij de politie, krijg je later ’n goed pensioen.”
In 1983 gaat Ruud zelf ook een lichtje op en hij begrijpt dat hij zijn talenten moet gebruiken. Hij heeft een goede stem, doet sketches van Van Kooten & De Bie en meldt zich aan bij Musicalvereniging “West-Friesland” in Hoorn. Hij krijgt een klein rolletje in de musical ‘Hello Dolly’. Daarna volgt een grotere rol in ‘Anatevka’ en speelt hij de rollen die ook Leen Jongewaard in ‘De Kleine Parade’ en ‘Heerlijk duurt het langst’ vertolkte, met bekende liedjes als “Lieve Heer”, “Dora”, “Kom Kees” en “Op ’n mooie Pinksterdag”.
“Veel van mijn dromen heb ik wel verwezenlijkt, maar een baan bij de politie is er nooit van gekomen”
In ’87/’88 volgt Ruud een cabaretcursus bij Triade van Bert Schuiling in Den Helder en leert daar Mariska van Alkemade kennen. Zij speelt toneel bij EMM in ’t Zand en vraagt Ruud mee te doen in hun nieuwe stuk. Jan Krijgsman regisseert daar meestal, maar dit keer is dat Jeanne Krijgsman, zijn vrouw. En zo komt Ruud in het toneelwereldje terecht. Jeanne vraagt hem voor haar nieuwe productie van “Het Miertejater”, ‘de Vrek’. Heb vervolgens In o.a. “Getto” en “3 Zusters” gespeeld. Schitterende voorstellingen!
In de Heyermanscyclus die Maarten Leegwater produceert, speelt hij in verschillende producties mee. Tegelijkertijd komt ook Toneelgroep Pluusj van Jos Salari in beeld. Bij Pluusj speelt Ruud onder anderen in ‘De Goede Dood’ en ‘Hotel Atlantico’. Ook in ‘Sprokies vir Afrika’ van Marga van Klaveren maakt Ruud twee keer zijn opwachting.
Bij “Stamp”(met in de eerste jaren Fred Velle als regisseur) boekt Ruud met zijn tegenspelers grote successen in bijvoorbeeld Lou Bandy’s ‘Zoek de zon op’ en ‘Het Geheim van Schagen’.
Met Jan Slijkerman vormt Ruud een geliefd en veelgevraagd theaterduo. Met de simpele zielen ‘Krelis en Nelis’ vrolijken ze menig dorpsfeest, kooroptreden en vrouwenavond op. De laatste jaren speelt hij ook steeds vaker met Greetje Danner. Zo ontstaat Toneelgroep D@gh@p. Inmiddels schrijven Jan en Ruud geschiedenis in het Scagontheater met ‘Herfst in Schagen’.
“Ik ben al in ’n wat gevorderde leeftijd. Tekst leren gaat me nog goed af en ik hoop mijn hobby lang te mogen uitvoeren. Veel van mijn dromen heb ik wel verwezenlijkt, maar een baan bij de politie is er nooit van gekomen. Dan had ik nu wel een beter pensioen gehad!”
26 Maart jl. kregen wij het droevige nieuws dat onze voorzitter Ruud Benard op 78-jarige leeftijd onverwachts is overleden.
In Memoriam
“Tot morgen half 8!”, dat waren de laatste woorden toen je vrijdagavond wegreed na een gezellige avond bij Rianda de Wit. We hadden lekker gegeten en aan een wijntje gezeten en natuurlijk nieuwe toneelideeën uitgewisseld. We hebben nog gezegd dat je er uit zag als een jonge God en we vonden dat je nog makkelijk mee kon doen met ‘Forever Young’ bij Matthijs van Nieuwkerk.
Maandag 4 april zouden we met z’n drieën beginnen aan onze nieuwe productie ‘Vlegeljaren’. Het vers uitgetypte script had je nietsvermoedend in een envelop mee achter op je fiets.
Nadat we in 2010 de voorstelling ‘De Goede Dood’ op de planken hadden gebracht bij Toneelgroep Pluusj, bleef bij ons het verlangen bestaan om weer samen te gaan spelen. In 2015 hakten we de knoop door, richtten we Toneelgroep Daghap op en brachten we onder die vlag de eenakters ‘Kift’ en ‘Knechten’.
We waren altijd al liefhebbers van toneelstukken van Het Volk en zo bezochten we ook hun voorstelling “Herfst in Schoorl”. Het zou tot 2018 duren, voordat we dit stuk omdoopten tot “Herfst in Schagen” en het in ons geliefde Scagon op de planken brachten. Jij in de rol van Herman van Beem en Jan Slijkerman in de rol van Paulien van Beem. Het was inderdaad, zoals je zelf zei: “We schrijven geschiedenis met dit stuk! Want hoe vaak komt het voor dat een stuk met twee mensen zo vaak voor een volle zaal kan worden uitgevoerd?”
Het was de bedoeling om “Herfst in Schagen” vier keer te spelen. Uiteindelijk is het stuk ruim dertig keer te zien geweest.
Na “Herfst in Schagen” was Daghap een begrip. Wat hebben we genoten en gelachen. Niet alleen tijdens de repetities, maar ook op het toneel, tijdens de nazit en bij de talloze filmpjes die we maakten als Herman en Pauline van Beem.
Buiten de theaterproducties om hadden we ook nog onze schnabbels. Zoals de voordracht “Bang voor de dood”, de “G-improvisatie” en, niet te vergeten, “Krelis en Nelis”. We hebben vele bijeenkomsten en feestjes opgeleukt met deze act.
Je was een blije, optimistische man. Iemand om zó trots op te zijn. In elke rol die je speelde, legde je een eigen karakter, maar daarin bleef een terugkerend vleugje Ruud altijd zichtbaar. Je kwam meestal met gekende tekst op de eerste repetitie en woorden en zinnen waren bij jou in goede handen. Met je intonatie en je volume wist je meteen de goede snaar te raken.
Je schiep graag ‘vreugde in het leven’ en in je rol als voorzitter van ‘Daghap’ was het dan ook belangrijk om alle medewerkers en technici uitgebreid te bedanken. We kijken terug op heerlijke avonden in Piet Pann en in Wonder’s, waarbij we vooral mochten genieten van jouw talloze speeches en moppen. De kok van Wonder’s kwam aan het eind van de avond nog speciaal vanuit zijn open keuken naar je toe: ‘Ik heb zo van u genoten!’
Ruud, we kunnen niet stoppen met je te bedanken voor alles wat je voor Toneelgroep Daghap hebt betekend. Die typisch open armen, waarmee je alles en iedereen altijd hartelijk tegemoet trad, zullen we nooit vergeten.
Je hebt jouw en ons leven mooi gemaakt. Daar hadden we nog jaren aan vast willen plakken. Met jou. Dat zit er helaas niet in. Maar ook Toneelgroep Daghap zal verder gaan en jouw motto hoog in het vaandel houden:
“Schep vreugde in het leven”
